Een moment dat mijn leven veranderde...
Op 11 juni 2013 had één van mijn goede vrienden, Mats, een verkeersongeluk en werd hij plotseling van ons weggerukt. Sindsdien laat dat hij een leegte achter, die jammer genoeg moeilijk op te vullen is. De periode nadat we het verschrikkelijke nieuws te horen kregen, ben ik in allerijl herinneringen bij elkaar beginnen sprokkelen.
Ik moest dingen die me aan hem herinnerden dicht bij mij houden en koesteren, dat zorgde voor een troost. Ik zocht foto’s bij elkaar, hield zijn oude gsm hoesje en oplader – die ik gekregen had – dicht bij de hand… Ik vond jammer genoeg geen enkele deftige foto van ons twee en dat deed alles nog meer pijn aanvoelen.
Tot op de dag van vandaag voel ik me schuldig en egoïstisch, omdat die onbestaande beelden van ons mijn verdriet des te zwaarder maakten. Ik had het gevoel dat hij me sneller zou ontglippen, omdat ik niet het juiste beeld had om te kunnen koesteren.
Het is cliché om te zeggen dat foto’s belangrijk zijn, omdat het leven snel voorbij gaat en omdat we stuk voor stuk erg kwetsbaar zijn. Het is cliché, maar het is ook de harde waarheid die we ergens onder ogen moeten zien.
Dit is de reden waarom ik zo’n gepassioneerde fotografe kan zijn, omdat ik mensen die herinneringen gun en omdat ik dat zelf zo belangrijk vind.
Een realisatie dat gepassioneerd werken belangrijk is...
In oktober 2018 kreeg ik vervolgens een burn-out. Kan je dat geloven? Ik, diegene die altijd positief in het leven staat en van alles het beste probeert te maken. Mij kan dat toch niet overkomen? En toch gebeurde het. Ik was mijn tweede jaar voltijds aan het werk in onderwijs, gaf godsdienst in open uren. Een droomjob met veel werkzekerheid, maar mijn lichaam zei ‘nee’.
Door mijn burn-out ben ik op zoek gegaan naar mezelf, naar wie ik ben en wil zijn. Dankzij de moeilijke periode die ik doorlopen heb, kan ik nu volmondig ‘ja’ zeggen tegen mijn beroep en mijn leven.
Ik ben enorm dankbaar voor alles wat ik in mijn leven mee maakte. Want, ondanks dat het soms moeilijk was (en is), weet ik nu wél wat ik wil.
Dagelijks wil ik bezig zijn met fotograferen en met andere fotografen ondersteunen in hun groei als fotograaf. Dankzij mijn achtergrond als leerkracht secundair onderwijs, slaag ik erin om laagdrempelige, maar gestructureerde cursussen aan te bieden.
Andere fotografen ondersteunen en fotograferen is mijn nieuwe levensmissie geworden. Het feit dat ik met hen kan werken, geeft me veel energie en ik krijg dagelijks veel dankbaarheid terug door de (gratis) tips die ik geef.
Ik kan je met veel zekerheid zeggen dat ik mijn levensdoel gevonden heb. En ik hou ervan!
Mensen fotograferen hoe ze echt zijn…
Mensen zijn steeds fascinerend en uniek op hun eigen manier. Gewoonweg heerlijk. Ik ben een mooi voorbeeld van iemand die graag van op een terrasje naar mensen kijkt. Gelaatsuitdrukkingen, gezichtskenmerken, emoties en lichaamstaal in ‘t algemeen zijn dingen die mij enorm interesseren. Ik vind het fijn om mensen te laten ontspannen en openbloeien voor de lens. Het liefst fotografeer ik spontane, ongedwongen momenten, die mensen tonen hoe ze écht zijn.
Ik besef dat momenten vluchtig zijn, je geniet erg op het moment zelf. Na deze momenten verdwijnt ook dit goed gevoel. Ik wil jou deze herinneringen laten vasthouden en deze voor jou tastbaar maken. Door het herbekijken van de beelden, kan je vervolgens ook het goed gevoel terug oproepen.
Met mijn online cursussen help ik mensen groeien tot de fotograaf die ze zelf willen zijn.
De natuur is mijn studio
Het liefst trek ik dagelijks naar buiten met mijn camera. Ik kies er bewust voor om te fotograferen in een bos, in een open vlakte, in de natuur… De natuur is mijn comfortzone, mijn studio. Ik kan er steeds mezelf zijn en het groen rondom mij kan me steeds tot rust brengen.
Wat kan je verwachten...
Als expert zie ik belangrijke, spontane momenten om te fotograferen die anderen misschien niet zullen opgevallen zijn. Ik ben continu alert en zal heel snel kunnen schakelen tussen situaties, om zo snel perspectief, kadrering, en programma instellingen te kiezen bij het juiste moment.
Door de dingen die ik zelf meegemaakt heb, kan ik empatisch zijn en dingen/momenten aanvoelen. Ik kan me inleven in de situatie van anderen en zo deze emotie makkelijker vastleggen.
Ik ga erg vertrouwelijk, rustig en zelfzeker te werk. Ik weet waar ik mee bezig ben en kan dit vertrouwen ook op jou uitstralen. Ik weet zelf sturing te geven, maar ik zal jou altijd ook de vrijheid geven om zelf ideeën te geven. Mijn idee is niet de ideale ‘way to go’ die ik opdring.
En nu is het jouw beurt...
Wat fijn dat je heel mijn verhaal gelezen hebt. Ik ben nu heel benieuwd naar jouw verhaal. Ben je al gestart met fotograferen of zoek je iemand die je hierbij kan helpen?
Ik leer je graag kennen, zodat we kunnen bekijken hoe we elkaar zouden kunnen verder helpen.